Bayesowska estymacja żywotności populacji

5 stycznia 2021 Ekologia

Alejandro Ruete i współpracownicy opublikowali w Journal (100:2) artykuł zatytułowany "Hierarchical Bayesian estimation of the population viability of an epixylic moss".

Autorzy przedstawili motywację dla swoich badań, krótki opis ich głównych odkryć poniżej, oraz zdjęcie badanego organizmu.

"Wiem, że nic nie wiem". Sokrates ma na myśli to, że nie można wiedzieć niczego z absolutną pewnością, ale można czuć się pewnym co do pewnych rzeczy. Niezależnie od wszelkich filozoficznych konotacji, naukowcy muszą uznać niepewność w swoim rozumieniu systemów. W ekologii, żywe systemy nie zachowują się w prosty sposób ani nie są łatwo przewidywalne. Jednak wraz z pojawieniem się potężniejszych możliwości obliczeniowych i wykorzystaniem starej teorii probabilistycznej (twierdzenie Bayesa, 1763), uznanie niepewności jest obecnie proste. Dzięki temu możemy wiedzieć z większą pewnością, choć brzmi to sprzecznie, jak działa system biologiczny. Na przykład niepewność można obecnie zintegrować z modelami opisującymi fluktuacje liczebności populacji i uzyskać prawdopodobieństwo wszystkich możliwych wyników, biorąc pod uwagę znane warunki środowiskowe (np. pogodowe). Biolodzy zajmujący się ochroną przyrody mogą teraz dołączyć prawdopodobieństwa do stwierdzeń dotyczących żywotności populacji w długim okresie czasu. Dzięki temu podejściu Ruete i współpracownicy wykazali w przypadku gatunku mchu sklasyfikowanego jako "wrażliwy", że wnioski i decyzje podejmowane na podstawie analizy żywotności populacji mogą być niebezpiecznie mylące, jeśli nie uwzględni się niepewności.

5 stycznia 2021 Ekologia